[maipenrai]

เหตุผลที่ทนเหงา Het phon tee ton jep -Am Fine



มีคนมาถามฉันบ่อยว่าทำไมชอบไปไหนคนเดียว ทนเหงามานานได้ยังไง
mee kon maa tăam chăn bòi wâa tam-mai chôp bpai năi kon dieow ton ngăo maa naan dâai yang ngai
There're people who came and ask me often, that why do I like to go wherever alone. How did I endured with the loneliness for so long?

ใครเข้ามาก็ไม่เคยว่าจะสนใจ ไม่มีใครรู้เหตุผลจริงๆ
krai kâo maa gôr mâi koie wâa jà sŏn-jai mâi mee krai róo hèt pŏn jing-jing
Whoever came into my life, I was never ever interested. Nobody really knew the reason.

ฉันรู้ว่าฉันรอเธอ กลับมาเจอตามคำสัญญากัน เพราะรักต้องเชื่อใจกันไว้
chăn róo wâa chăn ror ter glàp maa jer dtaam kam săn-yaa gan prór rák dtông chêua jai gan wái
I know that I'm waiting for you, to return to find me as you'd promised. For in love one must trust each other.

แต่ละวัน อยู่กับเงา เหงาจับหัวใจ ข่มใจไว้ทั้งที่มันยากเหลือเกิน
dtàe lá wan yòo gàp ngao ngăo jàp hŭa jai kòm jai wái táng têe man yâak lĕua gern
But each day, existing with my shadow, the loneliness seized my heart. I suppressed my feelings even though it was very difficult to do so.

นอนก็ยังข่มตาไม่ลง คิดมากทุกที ว่าเธอยังดีอย่างเดิมไหม
non gôr yang kòm dtaa mâi long kít maak tóok tee wâa ter yang dee yàang derm măi
In sleeping I was unable to shut my eyes. I kept thinking much everytime, whether you're still as good as before.

ยิ่งไกลห่างกันฉันก็ยิ่งห่วง บอกเลยว่าหวงเธอเหลือเกิน
yîng glai hàang gan chăn gôr yîng hùang bòk loie wâa hŭang ter lĕua gern
The further we're apart the more I would worry. Honestly speaking I'm very possessive of you.

แต่ฉันขอวัดด้วยหัวใจ ท่องคำว่ารักไว้ทุกวัน เหตุผลที่ฉันต้องยอมทนเหงาใจ
dtàe chăn kŏr wát dûay hŭa jai tông kam wâa rák wái tóok wan hèt pŏn têe chăn dtông yom ton ngăo jai
But I ask to measure that with my heart. Kept reciting the word love everyday, the reason that I'm willing to endure this loneliness,

ก็คือเธอเพราะรักเธอคือเหตุผล
gôr keu ter prór rák ter keu hèt pŏn
It's you, for loving you is the reason.

รู้คู่เราก็ว่างอยู่ ยิ่งมาดูยิ่งซึมเข้าไปใหญ่ อ้างว้าง เดียวดายแต่ยังหวัง
róo kôo rao gôr wâang yòo yîng maa doo yîng seum kâo bpai yài âang-wáang dieow daai dtàe yang wăng
Knowing that our love match are still vacant, the more I look at it, the greater it permeates. I'm desolute and lonesome but I still hope;

วันหนึ่งเธอ เธอกลับมาแล้วบอกรักกัน อีกไม่นานความเหงาจะจางหายไป
wan nèung ter ter glàp maa láew bòk rák gan èek mâi naan kwaam ngăo jà jaang hăai bpai
One day you, you would return and then say that you love me. Before long this loneliness would then fade away.

ที่ทนเหงาก็เพราะเธอคือเหตุผล
têe ton ngăo gôr prór ter keu hèt pŏn
That I endured this loneliness it's because you're the reason.